آزمون فرزندپروری (Parenting Styles Questionnaire) یکی از ابزارهای مهم در روان‌شناسی تربیتی و خانواده است که با هدف ارزیابی نگرش‌ها، شیوه‌ها و رفتارهای والدین در تعامل با فرزندان طراحی شده است. این آزمون به روان‌شناسان، مشاوران و والدین کمک می‌کند تا الگوی تربیتی خود را شناسایی کرده و تأثیر آن را بر رشد هیجانی، اجتماعی و رفتاری کودک یا نوجوان درک کنند.
سبک‌های فرزندپروری نخستین بار توسط دیانا بامریند (Diana Baumrind) در دهه ۱۹۶۰ معرفی شد و بعدها پژوهشگران دیگری آن را گسترش دادند.
آزمون سبک‌های فرزندپروری شامل ۳۰ سؤال است که میزان کنترل، محبت، انعطاف‌پذیری و ارتباط والد با فرزند را در موقعیت‌های مختلف می‌سنجد. نتایج آزمون نشان می‌دهد که هر والد در کدام سبک غالب قرار دارد و چه تغییراتی می‌تواند برای بهبود تعامل و تربیت مؤثرتر اعمال کند.
کاربردهای این آزمون بسیار گسترده‌اند؛ از جمله در مشاوره خانواده، دوره‌های آموزش والدین، مراکز مشاوره مدارس و پژوهش‌های دانشگاهی. با تحلیل نتایج آزمون، مشاور می‌تواند نقاط قوت و ضعف هر والد را مشخص کند و برنامه‌هایی برای بهبود مهارت‌های ارتباطی، افزایش همدلی، و تنظیم مرزهای تربیتی ارائه دهد.
اهمیت آزمون فرزندپروری در این است که به والدین کمک می‌کند آگاهانه‌تر و هدفمندتر عمل کنند. شناخت سبک تربیتی نه‌تنها باعث رشد روانی سالم‌تر کودک میشود، بلکه از بروز تعارض‌های خانوادگی، اضطراب و مشکلات رفتاری نیز پیشگیری می‌کند. این آزمون ابزاری علمی و کاربردی است که می‌تواند مسیر تربیت آگاهانه، همراه با عشق و نظم را برای خانواده‌ها هموار کند.
