آزمون مهارت‌های اجتماعی نوجوان یکی از ابزارهای مهم در روان‌شناسی رشد و تربیت است که برای ارزیابی توانایی نوجوان در برقراری ارتباط مؤثر، همکاری با دیگران، همدلی، مسئولیت‌پذیری و کنترل هیجان‌ها طراحی شده است. این آزمون به متخصصان، والدین و مشاوران کمک می‌کند تا میزان آمادگی اجتماعی و کیفیت تعامل نوجوان با محیط اطراف را بسنجند.
مهارت‌های اجتماعی از عناصر بنیادین رشد شخصیتی و موفقیت اجتماعی در دوران نوجوانی هستند. این مهارت‌ها شامل رفتارهای کلامی و غیرکلامی است که موجب ایجاد روابط سالم، حل تعارض، و درک متقابل در جمع می‌شود. نوجوانانی که از مهارت‌های اجتماعی بالاتری برخوردارند، معمولا اعتمادبه‌نفس بیشتری دارند، در گروه‌های دوستانه و مدرسه تعامل مؤثرتری نشان می‌دهند و کمتر دچار مشکلات رفتاری یا انزوای اجتماعی می‌شوند.
آزمون مهارت‌های اجتماعی نخستین بار بر پایه نظریه‌های گلدشتاین و گیل‌فورد در زمینه یادگیری اجتماعی توسعه یافت. هدف از طراحی آن، شناسایی نقاط قوت و ضعف در رفتار اجتماعی نوجوانان و ارائه بازخوردی دقیق برای بهبود ارتباطات بین‌فردی بود. امروزه این آزمون در مراکز مشاوره مدارس، کلینیک‌های روان‌شناسی، و طرح‌های پژوهشی مربوط به سلامت روان نوجوانان مورد استفاده گسترده قرار می‌گیرد.
از مهم‌ترین مزایای این آزمون، ارائه دیدی دقیق نسبت به مهارت‌هایی مانند گوش دادن فعال، شروع و حفظ مکالمه، همدلی، مشارکت در گروه، حل مسئله اجتماعی و ابراز احساسات است. بر اساس نتایج آزمون، مشاور می‌تواند برنامه‌های آموزشی یا تمرین‌های مهارتی مناسب را برای رشد اجتماعی نوجوان طراحی کند.
اهمیت آزمون مهارت‌های اجتماعی در این است که به نوجوان کمک می‌کند خودآگاهی بیشتری نسبت به نحوه تعاملش با دیگران پیدا کند، رفتارهای سازگارانه‌تری بیاموزد و در نتیجه مسیر موفقیت تحصیلی، شغلی و عاطفی خود را هموار سازد. به همین دلیل، این آزمون نه‌تنها ابزاری روان‌سنجی بلکه ابزاری آموزشی و پیشگیرانه نیز محسوب می‌شود.
